പൂതനാ കണ്ണന്‍

ആവില്ലെനിക്കിന്നു കൂട്ടു പോകാന്‍ എന്‍റെ ആലിലക്കണ്ണന്‍റെ ശീലുപാടി അന്നു ഞാന്‍ കാരെു രാധയില്ലിന്ന- വിടിന്നു ഞാന്‍ കാണ്മതോ പൂതനയെ
കണ്ണന്‍റെ കണ്ണിലെ കാമരാശിക്കവ- ളിന്നു തിളക്കമേകുന്നുവെന്നോ എന്നന്തരംഗത്തിലാന്തോളനമേറി കണ്ണന്‍ കണവനോ പൂതനയ്ക്ക്

ഗോപികമാര്‍ക്കന്നു ഭാവമേറി നിത്യ കാമുകന്‍ തങ്ങള്‍ക്കടിമയാണേ കണ്ണന്‍ കളിപ്പിച്ചു മുങ്ങീടിനാന്‍ ഞാനിതില്ലെങ്കില്‍ നിങ്ങള്‍ക്കു മൂല്യമുാേ
അന്നവര്‍ കേട്ടൂ മഥുരാപുരി തന്നില്‍ പൂതനക്കോതുന്ന കീര്‍ത്തി ഗീതം ആടിക്കുഴഞ്ഞിടാന്‍ രാധയെന്നാകിലോ കര്‍മ്മം നടത്തുവോള്‍ പൂതന താന്‍
ചെന്നവള്‍ പാലൂട്ടി മന്തനാക്കീ നിജം കണ്ണനേയെന്നു ധരിക്കുക നാം പൂതനയെ വധിച്ചെന്നു നിരൂപിച്ച ഗോപകുമാരര്‍ക്കു വീഴ്ച പറ്റി
കംസന്‍ ശകുനിയും ദുര്യോധനപ്പട കീചകനും നീച ദുശ്ശാസനന്‍ ധര്‍മ്മപ്പെരുമ്പറ കൊട്ടി മുഴക്കുന്നു രാധയ്ക്കു മേലിനി പൂതനാ വൈഭവം